10 συμβουλές για να αντιμετωπίσετε ένα υπερκινητικό παιδί
Πώς να βοηθήσετε παιδιά με πρόβλημα υπερκινητικότητας.
Το να αντιμετωπίζετε ένα παιδί με υπερκινητικότητα μπορεί να είναι δύσκολο. Ένα υπερκινητικό παιδί μπορεί να φαίνεται ασταθές, και να περνάει από τη μία δραστηριότητα στην επόμενη, με εμφανώς απεριόριστη ενέργεια. Το παιδί μπορεί να εμφανίζει δυσκολία στο να ακούει ή να ακολουθεί οδηγίες. Μπορεί να αποδίδει άσχημα στο σχολείο, παίρνοντας βαθμούς κάτω από το μέσο όρο, και να εμφανίζει προβλήματα συμπεριφοράς. Ενώ δεν υπάρχει σωστή απάντηση στη διαχείριση ενός παιδιού με υπερκινητικότητα, οι παρακάτω συμβουλές μπορεί να συμβάλλουν σε μία λίγο πιο εύκολη διαχείριση της καθημερινότητάς του.
Βάλτε τάξη.
Πολλοί γονείς προτιμούν να διατηρούν ένα χαλαρό και ήρεμο νοικοκυριό, χωρίς πληθώρα κανόνων. Αυτό το χαλαρό στυλ των γονιών λειτουργεί καλά για πολλά παιδιά. Τα παιδιά με υπερκινητικότητα, ωστόσο, έχουν την τάση να εμφανίζουν προβλήματα στα ασαφή περιβάλλοντα. Εάν έχετε να κάνετε με ένα υπερκινητικό παιδί, διαμορφώστε το νοικοκυριό με σαφή και οριοθετημένο τρόπο. Με τον τρόπο αυτό, το παιδί θα γνωρίζει τι περιμένετε από αυτό κάθε μέρα.
Να διαλέγετε τις μάχες σας.
Είναι σημαντικό το να αποφασίσετε για ποια ζητήματα αξίζει να τσακωθείτε. Ένα παιδί με υπερκινητικότητα δεν είναι ένα “κακό παιδί”. Η υπερκινητικότητα προκαλείται από μία νευρολογική διαταραχή γνωστή ως Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/ Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ). Πρόκειται για μία δυσλειτουργία στη χημεία του εγκεφάλου, η οποία επηρεάζει την ικανότητα του εγκεφάλου να μεταφέρει τις πληροφορίες ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα. Ως εκ τούτου, δεν είναι απλά το ζήτημα να κάνετε το παιδί να σκεφτεί λογικά. Το να ζει με τις δυσκολίες της ΔΕΠ-Υ στην καθημερινή ζωή είναι γι’ αυτόν/ην ήδη ένας αγώνας. Επομένως, επικεντρωθείτε στα ζητήματα που έχουν πραγματικά σημασία, και αφήστε στην άκρη άλλα ζητήματα.
Μειώστε τις περίπλοκες οδηγίες.
Είναι δύσκολο για ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ να θυμάται και να ακολουθεί έναν κατάλογο οδηγιών. Αντί γι’ αυτό, προσπαθήστε να σπάσετε την οδηγία σε μικρότερα σκέλη. Επιμείνετε να σας κοιτάει στα μάτια το παιδί όταν του εξηγείτε και παρουσιάστε τις πληροφορίες σε μικρά, ευνόητα κομμάτια. Βάλτε το παιδί να επαναλάβει το κάθε βήμα.
Το να καταγράφετε τις οδηγίες μπορεί, επίσης, να βοηθήσει το παιδί να τις ακολουθήσει. Μία γραπτή, βήμα-βήμα, λίστα, επιτρέπει σε ένα παιδί με υπερκινητικότητα να επικεντρώνεται σε ένα μικρό βήμα κάθε φορά. Το παιδί μπορεί να συμβουλεύεται τη λίστα, για να βοηθήσει τη μνήμη του/ της να προχωρήσει σε αυτά που του είπαν να κάνει και να ‘διαγράφει’ το κάθε βήμα, αφού το ολοκληρώνει.
Περιορίστε τους περισπασμούς.
Πράγματα τα οποία οι περισσότεροι άνθρωποι δεν παρατηρούν ποτέ, μπορούν εύκολα να αποσπάσουν την προσοχή ενός παιδιού με ΔΕΠ-Υ. Ως εκ τούτου, δραστηριότητες οι οποίες χρειάζονται συγκέντρωση, όπως οι ασκήσεις του σχολείου, θα πρέπει να εκτελούνται σε ένα χώρο ο οποίος παρέχει τους λιγότερους περισπασμούς. Βάλτε το παιδί να καθίσει αναπαυτικά σε μία θέση, η οποία είναι μακριά από παράθυρα και πόρτες. Επιτρέψτε του να μετακινείται, αλλά όχι να του/της αποσπάσουν άλλα πράγματα την προσοχή.
Βεβαιωθείτε ότι το παιδί καταλαβαίνει ότι δεν το τιμωρείτε. Δημιουργήστε ένα ζεστό και ελκυστικό χώρο εργασίας. Εξηγήστε στο παιδί ότι ο χώρος εργασίας υπάρχει για να το βοηθήσει να συγκεντρωθεί και προτρέψτε το να συμμετάσχει στη διαμόρφωση ενός χώρου στον οποίο θα αισθάνεται άνετα.
Χρησιμοποιήστε θετική ενίσχυση.
Η ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας είναι ένας τεράστιος αγώνας για ένα παιδί με υπερκινητικότητα. Γι’ αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσει το παιδί ότι αξίζει να ολοκληρώσει το έργο του. Δώστε επαίνους και επιβραβεύσεις, κάθε φορά που το παιδί ολοκληρώνει με επιτυχία κάποια δραστηριότητα. Ακόμη, επιτρέψτε του να ανταμείψει τον εαυτό του με το να φτιάχνει στόχους που οδηγούν σε κάποιο βραβείο, όπως το να ψήσει μπισκότα.
Όταν αντιμετωπίζετε ένα υπερκινητικό παιδί, μην ανησυχείτε για το γεγονός ότι μπορεί να δωροδοκείτε το παιδί για να συμμετάσχει σε μία δραστηριότητα. Η θετική ενίσχυση είναι μία ανταμοιβή για τον αγώνα που δίνει να διεκπεραιώσει ένα έργο.
Βοηθήστε το παιδί να διαμορφώσει μία λίστα με αυτά που πρέπει να κάνει.
Το να υπάρχει μία λίστα με ευθύνες που έχει δημιουργήσει το ίδιο το παιδί, μπορεί να βοηθήσει στην ανεξαρτησία του. Μία γραπτή λίστα, ακόμη, δίνει στο παιδί μία οπτική αναφορά για να χρησιμοποιεί, όταν αποσπάται η προσοχή του ή όταν ξεχνάει τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει. Μάθετε στο παιδί να έχει τη λίστα ως σημείο αναφοράς, κάθε φορά που βαριέται ή αισθάνεται αβεβαιότητα για το τι θα κάνει μετά.
Μην τιμωρείτε το παιδί όταν δεν καταφέρνει να εκπληρώσει τη λίστα με αυτά που πρέπει να κάνει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο. Χρησιμοποιήστε θετική ενίσχυση για να επιβραβεύσετε το παιδί για τα έργα που όντως καταφέρνει να ολοκληρώσει. Δώστε στο παιδί την ελευθερία να ολοκληρώνει έργα με οποιαδήποτε σειρά, από το να ξεκινάει από την κορυφή της λίστας και να κατεβαίνει προς τα κάτω.
Μη βιαστείτε με τα φάρμακα!
Στο σημερινό κόσμο που τα φάρμακα συνταγογραφούνται ελαφρά τη καρδία, το να αντιμετωπίσετε ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ μπορεί να φαίνεται πως είναι απλά ζήτημα του να του δώσετε φαρμακευτική αγωγή. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στην εξισορρόπηση της χημείας του εγκεφάλου, για όσους στ’ αλήθεια, όμως, το χρειάζονται. Παρόλα αυτά, τα φάρμακα φέρουν παρενέργειες και δε θα έπρεπε να είναι η πρωταρχική επιλογή. Εάν οι μέθοδοι διαμόρφωσης της συμπεριφοράς δεν έχουν αποτέλεσμα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, τότε εσείς και ο ιατρός του παιδιού σας θα πρέπει να συνεργαστείτε για να αποφασίσετε εάν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή. Κάτι τέτοιο, θα πρέπει να είναι η τελευταία λύση καταφυγής, παρά η πρώτη επιλογή, βέβαια.
Προσφέρετε πολύ μη δομημένο χρόνο
Είναι απλώς μία σύμπτωση το γεγονός ότι το επίπεδο υπερκινητικότητας φαίνεται να αυξάνεται την ίδια περίοδο που μειώνεται ο αριθμός των σχολείων που παρέχουν διαλείμματα; Τα παιδιά χρειάζονται την ευκαιρία να τρέχουν και απλά να παίζουν σε ένα μη δομημένο περιβάλλον. Καθώς οι γονείς και οι καθηγητές γίνονται όλοι και πιο απασχολημένοι, τα προγράμματα των παιδιών γίνονται πιο δομημένα από ποτέ. Βεβαιωθείτε ότι κάθε παιδί, ειδικά κάποιο που δείχνει σημάδια υπερκινητικότητας, έχει κάθε μέρα χρόνο για να παίξει έξω.
Υπερασπιστείτε το παιδί σας!
Με το που δοθεί η διάγνωση, μία ομάδα “ειδικών” θα παρουσιάζεται για να πει τη γνώμη της. Από παιδαγωγοί έως γιατροί και θεραπευτές, ο καθένας νομίζει ότι αυτός ή αυτή γνωρίζει τι είναι το καλύτερο για το παιδί σας. Και, ενώ όλοι έχουν καλή πρόθεση, οι γνώμες των ειδικών είναι συχνά αντίθετες και προκαλούν σύγχυση. Εσείς γνωρίζετε το παιδί σας καλύτερα, κάτι το οποίο κάνει εσάς ειδικό για το παιδί. Χρησιμοποιείστε τη συνεργασία και τη διαπραγμάτευση για να αναπτύξετε ένα σχέδιο, το οποίο ενσωματώνει την επιστημονική γνώση των ειδικών για τη διαταραχή και τη δική σας γνώση του τι κινητοποιεί το παιδί σας.
Αφήστε, λοιπόν, τους ειδικούς που επιλέξατε, να γνωρίζουν σχετικά με τη διαταραχή του παιδιού. Το να αντιμετωπίζει κανείς ένα υπερκινητικό παιδί είναι δύσκολο για όσους καταλαβαίνουν, αλλά απόλυτα κουραστικό για αυτόν που δεν έχει κάποια ειδική εκπαίδευση. Το να συζητάτε την κατάσταση από πριν, επίσης, σας δίνει την ευκαιρία να πείτε σε αυτόν που είναι υπεύθυνος σχετικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιείτε επί του παρόντος. Η συνέπεια στο περιβάλλον του παιδιού είναι σημαντική, επομένως, εάν χρησιμοποιείτε κάποια συγκεκριμένη επιβράβευση ή κάποιο τρόπο αντιμετώπισης μίας αρνητικής συμπεριφοράς, ενημερώστε το φροντιστή για το τι κάνετε.
Ενημερωθείτε!
Μάθετε όσα περισσότερα μπορείτε για τη διαταραχή του παιδιού σας. Διαβάστε και αφομοιώστε ό,τι φυλλάδια ή ενημερωτικά υλικά σας έχουν δοθεί. Κάντε, επίσης, και τη δική σας έρευνα. Έχοντας υπόψη ότι οι πληροφορίες στο ίντερνετ δεν είναι πάντοτε αξιόπιστες, να εμμένετε στις αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης.
Μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να πιεστεί να πάρει αποφάσεις σχετικά με τη θεραπεία του παιδιού σας. Είναι δικαίωμα και ευθύνη σας το να ζητήσετε μία δεύτερη ή, ακόμη, και μία τρίτη γνώμη. Κάντε ερωτήσεις, ώστε να διαφωτιστείτε στα σημεία τα οποία δεν κατανοείτε και πάρτε όσο χρόνο χρειάζεστε για να αισθανθείτε άνετα να συζητήσετε τα προβλήματα του παιδιού σας.
Το να αντιμετωπίζετε ένα υπερκινητικό παιδί εμφανίζει ένα μοναδικό σύνολο προκλήσεων. Ακολουθώντας κάποιες συμβουλές, ωστόσο, μπορείτε να κάνετε το φορτίο λιγότερο δυσβάσταχτο. Βοηθήστε το παιδί σας να συγκεντρωθεί, με το να του παρουσιάζετε πληροφορίες σε κομμάτια εύκολα κατανοητά και με το να τα γράφετε. Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας σχετικά με τη διαταραχή του παιδιού και υπερασπίστε το σε επαγγελματίες και ειδικούς. Καθιερώστε την τάξη και προτρέψτε άλλους, που αλληλεπιδρούν με το παιδί σας, να κάνουν το ίδιο. Με τον τρόπο αυτό, μπορείτε να μεγιστοποιήσετε τις επιτυχίες του παιδιού σας, και να περιορίσετε τις αρνητικές συμπεριφορές.
Πρώτα να συμβουλεύεστε έναν γιατρό.
Είναι βοηθητικό να προετοιμάσετε τον εαυτό σας με πληροφορίες σχετικά με την υγεία, με το να διαβάζετε και να μιλάτε σε φίλους, αλλά πάντοτε να συμβουλεύεστε το γιατρό σας πριν λάβετε φαρμακευτική δράση ή πριν αλλάξετε το πρόγραμμα θεραπείας του.
Πηγή
Επιμέλεια κειμένου: Psychomotor Team
Οι πληροφορίες του άρθρου δεν έχουν σκοπό να αντικαταστήσουν τις συμβουλές του γιατρού.
> Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Εργοθεραπεία και την Αισθητηριακή Ολοκλήρωση, δείτε τη σχετική ενότητα.
> Καλέστε τώρα για ραντεβού και αξιολόγηση.
Το Psychomotor Athens, στα Βριλήσσια, διαθέτει τρεις πλήρως εξοπλισμένες αίθουσες με διαφορετικών ειδών κούνιες, αιώρες, τραμπολίνο, τοίχο αναρρίχησης, μονόζυγο, μπάλες, στρώματα και άλλα κατάλληλα όργανα και παιχνίδια που προωθούν την ψυχοκινητική εξέλιξη των παιδιών.
Το εξειδικευμένο προσωπικό μας αξιολογεί και σχεδιάζει κατάλληλα προγράμματα παρέμβασης εργοθεραπείας βασισμένα και στη θεωρία της αισθητηριακής ολοκλήρωσης για παιδιά με τις παραπάνω δυσκολίες.
