Μετά τις θεραπείες τι;
Στην εποχή της πληροφόρησης όλο και περισσότεροι γνωρίζουν ή έστω έχουν ακούσει κάποια πράγματα για το φαινόμενο που λέγεται αυτισμός και παρατηρούν όλο και περισσότερες ταμπέλες να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλες τις γειτονιές που γράφουν Λογοθεραπεία – Εργοθεραπεία. Κατ’ επέκταση και οι γονείς των παιδιών που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού, από πολύ νωρίς ενημερώνονται και ξεκινούν θεραπείες πρώιμης παρέμβασης και προγράμματα αποκατάστασης σε εβδομαδιαία βάση.
Και τα χρόνια περνούν… και το παιδί μεγαλώνει. Έχει μάθει πια να επικοινωνεί με τα οικία του πρόσωπα, μπορεί ίσως να γράφει και να διαβάζει και έχει αφιερώσει ώρες ολόκληρες στο να βελονιάζει χάντρες και να φτιάχνει πάζλ για να βελτιώσει τις δεξιότητες στις οποίες υπολείπεται. Οι θεραπευτές ικανοποιημένοι από την πρόοδο ενημερώνουν τους γονείς που περιμένουν υπομονετικά στο σαλόνι ότι βελτίωσε τον αμφίπλευρο συντονισμό και την φωνολογική του ενημερότητα. Αλλά βγαίνοντας από των χώρο θεραπειών επιστρέφει σπίτι και τα προβλήματα είναι ακόμη εκεί…
Τι θα κάνει τώρα για να απασχοληθεί; Ποιος θα του ετοιμάσει το βραδινό και θα τον κάνει μπάνιο, αφού μόνος του δεν μπορεί; Και το Σαββατοκύριακο πάλι μέσα γιατί που να πας και τι να κάνεις με το παιδί που μεγάλωσε και δεν είναι πια για παιδική χαρά;
Οι θεραπείες είναι απαραίτητες κανείς δεν αντιλέγει αλλά οι ανάγκες εμφανίζονται και στο σπίτι, στη βόλτα, στις αγορές, στην επίσκεψη στο χωριό, στο ταξίδι και στη ζωή γενικότερα που υπάρχει έξω από την αποστειρωμένη αίθουσα θεραπείας!
Εκεί βέβαια ερχόμαστε αντιμέτωποι με την Ελλάδα του σήμερα που λειτουργεί αντιδραστικά και μόνο στο άκουσμα της λέξης, γιατί δεν υπάρχει ούτε σωστή πληροφόρηση, ούτε παιδεία. Γιατί για να γίνει μια κοινωνία ανεκτική και ανοιχτή, χρειάζεται να εκπαιδεύσεις όλα τα μέλη της. Ποια μέλη της; Τον κυρ-Γιώργο στο περίπτερο ή τη δεσποινίδα στη ρεσεψιόν του γυμναστηρίου που δεν έχουν δει ποτέ παιδί με αυτισμό; Και πώς να τους εκπαιδεύσεις δηλαδή, αφού οι γονείς των παιδιών αυτών αναγκάζονται να τα κρατούν μέσα στο σπίτι για να μην δημιουργούν προβλήματα και γίνονται δακτυλοδεικτούμενοι.
Κάπου εκεί είναι που συναντάμε την αναγκαιότητα για προγράμματα άλλης φύσεως από τις κλασσικές θεραπείες. Προγράμματα που θα εκπαιδεύσουν τα παιδιά στο σπίτι αλλά και έξω από αυτό, στην κοινότητα, στα μέσα μαζικής μεταφοράς στο περίπτερο του κυρ-Γιώργου και στο γυμναστήριο της γειτονιάς. Προγράμματα στο σπίτι για να αυτονομηθεί σε καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να ντυθεί, να κάνει μπάνιο, να φτιάξει ένα τοστ, να συνομιλήσει με κάποιον στα κοινωνικά δίκτυα και να στρώσει το κρεβάτι του. Αλλά και προγράμματα στην κοινότητα, όπως το να πάει για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, να δει μια ταινία στο σινεμά ή ακόμη και να πάρει το μετρό για να επισκεφτεί ένα μουσείο. Να μάθει να χαιρετά τους υπαλλήλους, να ζητά βοήθεια όταν την χρειάζεται, να υπολογίζει τα χρήματά του… να μάθει και να τον μάθουν!
Μπορεί τα προγράμματα αυτά να μην είναι ευρέως διαδεδομένα, μιας και απαιτούν εμπειρία και εξειδίκευση, αλλά γονείς μην απογοητεύεστε… υπάρχουν!
Πρόκειται για προγράμματα που σχεδιάζονται βάση των εξατομικευμένων αναγκών του παιδιού (παιδιά και εφήβους με ψυχοκινητικές και αναπτυξιακές δυσκολίες) και εφαρμόζονται είτε στο σπίτι είτε στην κοινότητα (σε συνδυασμό με το υπόλοιπο θεραπευτικό πρόγραμμα που παρακολουθεί το παιδί), για να ενισχυθούν τα εξής:
Εκπαίδευση σε Δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής:
- Αυτοφροντίδα (ένδυση, απόδυση, προσωπική υγιεινή, τουαλέτα, μπάνιο, κ.λ.π)
- Σίτιση (επαφή με ποικιλία τροφών, προετοιμασία εύκολων γευμάτων, στρώσιμο τραπεζιού, , ασφαλής χρήση σκευών, κ.λ.π)
- Οργάνωση χώρου (τακτοποίηση, οργάνωση τσάντας, στρώσιμο κρεβατιού, κ.λ.π)
- Τροποποίηση χώρου (από τον θεραπευτή, όταν κρίνεται απαραίτητο και προτάσεις για τη χρήση προσαρμογών και βοηθημάτων)
- Διαχείριση ελεύθερου χρόνου (επαφή με διάφορα υλικά και παιχνίδια, προτάσεις για ηλεκτρονικά παιχνίδια και εφαρμογές, κ.λ.π)
Καθώς και:
- Ασφαλής μετακίνηση στο δρόμο (κυκλοφοριακή αγωγή, κανόνες ασφαλείας στο αυτοκίνητο και στα μέσα μαζικής μεταφοράς)
- Δράσεις στην κοινότητα (αγορές σε καταστήματα, super market, περίπτερο, χώροι εστίασης κ.λ.π)
- Εμπλουτισμό των ενδιαφερόντων (προτάσεις για παιχνίδια και ηλεκτρονικές εφαρμογές, προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης και πλαίσια ένταξης)
- Αυταπασχόληση στον ελεύθερο χρόνο (επαφή με αθλητικές δραστηριότητες, επισκέψεις σε εμπορικά κέντρα, γυμναστήρια, σινεμά, ζωολογικό κήπο και μουσεία)
- Κοινωνικοποίηση (επαφή με συνομήλικα άτομα, οικεία ή μη)
- Ενίσχυση της κριτικής σκέψης, λήψη πρωτοβουλιών & επίλυση προβλήματος (διαχείριση χρημάτων, επαφή με καινούρια μέρη και καταστήματα).
Οι σκοποί των προγραμμάτων αυτών είναι:
- Ανάπτυξη δεξιοτήτων που προάγουν την αυτονομία του ατόμου σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους
- Γενίκευση δεξιοτήτων που έχουν κατακτηθεί στις θεραπείες
- Ενίσχυση κατάλληλης συμπεριφορά σε συγκεκριμένο χώρο και διαχείριση ανεπιθύμητων συμπεριφορών
- Προώθηση της κοινωνικής συναλλαγής, ανάλογα με την περίσταση
- Προαγωγή αυτοελέγχου, υπομονής και επιμονής
- Βελτίωση της αυτοαντίληψης, της αυτοπεποίθησης και της υπευθυνότητας.
Γράφει η Ελιζιάννα Χριστοδούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια SIT
> Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα κατ’οίκον και τα εξωτερικά προγράμματα, δείτε τη σχετική ενότητα.
> Καλέστε τώρα για ραντεβού και αξιολόγηση.
Το εξειδικευμένο προσωπικό μας αξιολογεί και σχεδιάζει κατάλληλα προγράμματα παρέμβασης βασισμένα στο Καναδικό μοντέλο Εργοθεραπείας το οποίο συνδυάζεται με το Πλαίσιο αναφοράς της Αισθητηριακής ολοκλήρωσης. Επίσης χρησιμοποιούνται βασικές αρχές του TEACCH (οπτικοποιημένο πρόγραμμα, δομημένη δραστηριότητα, φυσική οργάνωση) και του ABA.
>>> Περιοχές εξυπηρέτησης: Αγία Παρασκευή, Βριλήσσια, Γέρακας, Γλυκά Νερά, Μαρούσι, Μελίσσια, Παλλήνη, Πεντέλη, Χαλάνδρι, Ψυχικό.
